De Comments lezen

Reading the Comments dat in 2015 uitkwam, beschouwt online commentaren als een sociaal fenomeen. Deze kernideeën vertellen hoe online commentaren zijn geworden wat ze nu zijn en hoe ze de communicatie in het algemeen beïnvloeden, zowel positief als negatief. Belangrijk is dat deze punten je vragen na te denken over wat online opmerkingen betekenen voor mensen die tegenwoordig internet gebruiken.

Onze samenvatting van het boek Reading the comments van Joseph Reagle:

Intro

Waarom? Leer meer over de vaak slechte en schadelijke wereld van online commentaren.

Sites waarop we opmerkingen kunnen plaatsen en delen, hebben het internet tot een geweldige plek gemaakt om onze gedachten te delen. Tegenwoordig heeft iedereen een stem en kunnen we mensen bijna overal ter wereld direct vertellen wat we denken. Dit is echt een coole verandering.

Of is dat wel zo? Er zijn veel goede dingen aan online commentaar, maar de vrijheid die gebruikers online hebben, heeft ook een slechte kant. Deze kernideeën vertellen over de voor- en nadelen van deze nieuwe manier om met mensen te praten.

In dit artikel leer je

• hoe en waarom de sandwichmethode de beste manier is om feedback te geven;
• waarom een Linux user board gemener is dan een beoordelingsbord voor fan fictie; en
• waarom de Facebook-profielen van mensen beter zijn dan een spiegel.

#1 Mensen houden ervan om hun mening te geven, en internet heeft het voor hen gemakkelijk gemaakt om dat te doen.

Online commentaar doet het erg goed dankzij internet. Gebruikers kunnen op veel manieren zeggen wat ze denken, bijvoorbeeld door sterren te geven of lange recensies te schrijven.

Maar we raakten niet geïnteresseerd in het online plaatsen van opmerkingen. Het is al eerder gedaan.

Kijk maar eens in de Michelingids. De gids is gemaakt aan het begin van de 20e eeuw. Het hielp chauffeurs veilig hun weg te vinden op snelwegen en was de eerste die hotels, benzinestations en andere diensten onderweg met sterren beoordeelde.

Denk ook aan gedrukte recensies van boeken. Toen er na de Verlichting een groot aantal boeken en artikelen verscheen, werden tijdschriften zoals London’s Monthly Review en de New York Times Book Review opgericht om mensen te helpen beslissen welke boeken ze zouden lezen.

Hoewel experts deze vroege gidsen en recensies schreven, zijn er al tientallen jaren andere platformen waar iedereen een gedachte of mening kan delen.

De Zagat-enquête gebruikte bijvoorbeeld de kennis van het publiek om restaurants, hotels en zelfs muziek te beoordelen. Zagat-recensies waren populair lang voordat Yelp!, dat in 2004 werd opgericht, populair was.

Maar als je zegt wat je van het werk van iemand anders vindt, maak je ook een comment. Dit wordt ‘feedback geven’ genoemd. In het volgende stuk zullen we het hebben over wat dit soort opmerkingen betekenen in de online wereld.

#2 Feedback, of het nu goed of slecht is, is een belangrijk onderdeel van veel online communities.

Feedback is een soort opmerking die bedoeld is om behulpzaam te zijn. Het kan moeilijk zijn om feedback te geven omdat verschillende mensen verschillende benaderingen nodig hebben. Maar als je eenmaal de juiste balans hebt gevonden in je opmerkingen, heb je een goede manier gevonden om feedback te geven.

Je weet waarschijnlijk al wat het betekent om iemand opbouwende feedback te geven. Effectieve, opbouwende feedback motiveert mensen om een doel te blijven nastreven, vergroot hun gevoel van eigenwaarde en geeft hen suggesties om hun prestaties te verbeteren. Aan de andere kant is feedback die alleen kritiek levert, veroordeelt of klaagt niet zo nuttig.

De sandwichtechniek is een eenvoudige manier om ervoor te zorgen dat feedback nuttig blijft. Begin met het prijzen van het werk, vertel ze dan wat er volgens jou mis mee is en eindig met het nogmaals te prijzen.

Voor een essay in “sandwich”-vorm kan nuttige feedback als volgt klinken: “Het begin wekte echt mijn interesse. Maar de tweede alinea was een beetje moeilijk te begrijpen. Maar het einde greep me echt.”

Niet iedereen wil echter geprezen worden. Een beginner reageert misschien beter op lof, maar een expert is misschien meer geïnteresseerd in pure kritiek.

Waarom zou dit zo zijn?

Meestal willen beginners feedback om hen te helpen hun doelen te bereiken. Aan de andere kant zijn experts meer geïnteresseerd in vooruitgang boeken en beter worden.

De manier waarop feedback wordt gegeven in online communities laat zien hoe verschillend deze twee groepen zijn. Wanneer amateurs samenkomen, zoals in fanfictie communities, hebben ze de neiging elkaar vriendelijke of positieve feedback te geven op hun werk. Expertgemeenschappen daarentegen, zoals een groep voor Linux-ontwikkelaars, zijn duidelijk opgezet om praktische en vaak negatieve feedback te geven.

In welk kamp je ook zit, er zijn enkele algemene regels die je kunnen helpen bij het geven van feedback.

Na het lezen van meer dan 100 artikelen over formatieve feedback, ontdekte onderwijspsycholoog Valerie Shute twee belangrijke dingen. Ten eerste vond ze dat feedback gericht moet zijn op de taak van de lerende en niet op de persoonlijkheid van de lerende. Ten tweede ontdekte ze dat het het beste is om duidelijke, specifieke feedback schriftelijk te geven in plaats van persoonlijk.

#3 Commentaar op internet is luid, rommelig en soms moeilijk te begrijpen buiten de context.

Hoewel internet ons meer manieren heeft gegeven om te zeggen wat we willen zeggen, zijn de meeste van deze manieren luidruchtig.

Ze maken lawaai omdat ze zelf-georganiseerd zijn en gebaseerd op hun omgeving. Hierdoor hoeven posts die online populair zijn niet altijd goed te zijn.

Neem bijvoorbeeld de sociale nieuwssite Slashdot. Reacties op berichten op Slashdot kunnen worden beoordeeld van -1 tot +5, waarbij +5 de beste score is. Reacties met de minste sterren worden als slecht beschouwd en zijn verborgen.

Dit systeem werkt echter niet altijd goed, omdat de meeste gebruikers de neiging hebben om opmerkingen die al zijn beoordeeld te beoordelen en andere opmerkingen te negeren die ook nuttig kunnen zijn en het verdienen om te worden beoordeeld.

Bij het beoordelen van opmerkingen of gebeurtenissen gebruiken mensen heel verschillende subjectieve schalen. Dit is een ander probleem met online commentaar. Dit verschil maakt een beoordelingssysteem dat eenvoudig lijkt, veel moeilijker te begrijpen dan je zou denken.

Sommige gebruikers denken misschien dat een goed product maar drie sterren verdient. Sommige gebruikers geven het product misschien nog steeds vier of vijf sterren, zelfs als ze er niet helemaal tevreden mee zijn.

Ook dwingen online-beoordelingssystemen gebruikers om alle functies van een product te beoordelen met een enkel cijfer, waardoor dat cijfer moeilijk te begrijpen is.

Ten slotte kunnen online reacties verwarrend zijn voor mensen die niet weten waar het bericht over gaat. In dit geval kan het moeilijk zijn om erachter te komen wat de commentator bedoelde. Sommige gebruikers posten misschien een opmerking over een eerdere opmerking en gaan ervan uit dat – omdat ze denken dat iedereen heeft opgelet –  andere lezers de verwijzing meteen zullen “snappen”.

Maar als een opmerking wordt geretweet, opnieuw gepost of doorgestuurd zonder de juiste context, is het gemakkelijk om een verkeerd idee te krijgen over wat de oorspronkelijke persoon probeerde te zeggen. In dit soort situaties kan dit zelfs andere lezers van streek maken.

Maar het is niet de schuld van gebruikers dat de meeste online communicatiekanalen luidruchtig zijn. Vaak worden kanalen gewijzigd om meer ruis te maken. In het volgende stuk ontdek je hoe je dit doet.

#4 Koper, pas op! Online reviews van producten of diensten worden vaak mooier gemaakt dan ze in werkelijkheid zijn.

Online beoordelingen lossen een echt probleem op door mensen de kwaliteit van een product of dienst te laten ontdekken voordat ze er geld aan uitgeven.

Goede online reviews kunnen erg krachtig zijn. Ze kunnen meer klanten binnenhalen en op hun beurt een bedrijf meer geld opleveren. Hierdoor worden steeds meer online beoordelingen vervalst.

Wie had dat ooit gedacht?

Onderzoekers keken naar 610.713 online recensies van 4.490 boeken als onderdeel van één onderzoek. Ze ontdekten dat er een kans van 72% was dat een positieve beoordeling zou worden gevolgd door een negatieve beoordeling. Dit was 2,6 keer meer kans dan twee negatieve reviews direct na elkaar te zien.

De onderzoekers kwamen tot de conclusie dat 10,3% van de online reviews was gemanipuleerd.

Trevor Pinch, hoogleraar sociologie aan de Cornell University, ontdekte dat bedrijven ook neprecensies over hun eigen producten kunnen schrijven. Een verkoper van spiegelreflexcamera’s kan bijvoorbeeld een positieve recensie van een concurrerende camera kopiëren en vervolgens dezelfde recensie plaatsen voor zijn eigen product!

En dat is niet alles. Het krijgen van neprecensies is zijn eigen zwarte markt geworden.

Jason Rutherford, een bedrijfseigenaar, begon in 2010 met GettingBookReviews. Dankzij zijn service kunnen bedrijven betalen voor positieve beoordelingen, die soms overdreven positief zijn, op Amazon.com en andere grote boekensites.

Op de community-website Craigslist staan veel vacatures van bedrijven die op zoek zijn naar freelancers die tegen betaling positieve recensies over hun producten kunnen schrijven.

Sommige sites hebben al stappen ondernomen om te stoppen met het manipuleren van recensies, maar valse recensenten lijken steeds beter te worden in wat ze doen.

Het CAPTCHA-systeem heeft lange tijd goed gewerkt om beoordelingsbots uit commentaarsecties te houden. Maar zelfs dit systeem kan worden gehackt, dus het moet vaak worden bijgewerkt om het veilig te houden.

#5 Cyberpesters en trollen zijn overal en het enige wat ze willen is problemen veroorzaken en gevechten beginnen.

Online kan iedereen ervoor kiezen om commentaar te geven zonder hun naam te geven. Je kunt schrijven naar wie je maar wilt en op welke manier je maar wilt.

Hierdoor kunnen mensen met elkaar praten op manieren die misschien niet zouden gebeuren in een face-to-face situatie. Mensen die anoniem zijn, komen vaak in de verleiding om slechte dingen te doen.

Plato, een oude Griekse filosoof, schreef over de vraag of mensen nog steeds moreel zouden handelen als ze dingen konden doen zonder gezien te worden. Hij vertelde het verhaal van Gyges, een herder die een ring vindt die hem onzichtbaar maakt, om te laten zien hoe moeilijk deze keuze is. Hij doet uiteindelijk een aantal slechte dingen met deze ring.

In een recente studie vroeg psycholoog Tatsuya Nogami 100 studenten om twee keer een munt op te gooien. Hij vertelde hen dat als ze twee keer kop hadden, ze een beloning zouden krijgen. Maar de onderzoekers keken niet toe terwijl de studenten gooiden.

Hoewel statistieken zeggen dat het krijgen van twee muntjes als je een munt twee keer opgooit slechts 25% van de tijd zou moeten gebeuren, zei 46% van de studenten dat ze twee keer kop hadden gegooid.

Mensen kunnen zowel wreed als hebzuchtig zijn als ze niet weten wie ze zijn.

Foz Meadows, een fantasyschrijver, zegt dat pesten een machtsongelijkheid is waarbij sterkere mensen proberen een zwakkere persoon er slecht uit te laten zien en hun ideeën voor de gek verklaren. Veel mensen gebruiken het feit dat ze online anoniem kunnen zijn om aan cyberpesten te doen, waarbij ze opzettelijk proberen de gevoelens en reputaties van andere online persoonlijkheden te kwetsen.

Op Goodreads, een website waar nieuwe schrijvers hun werk kunnen delen, komt cyberpesten veel voor. Aanvallen die voor de lol leken te zijn, zijn op veel auteurs gepleegd. Terwijl pestkoppen samenwerken om hun online reputatie te ruïneren, en zo kunnen deze auteurs in slechts één dag veel slechte recensies krijgen.

Dan zijn er natuurlijk de trollen. Trollen zijn online gebruikers die graag aanstootgevende opmerkingen plaatsen om discussies te beginnen en aandacht te krijgen. Susan Herring, een taalkundige, vertelt hoe trollen berichten sturen die oprecht lijken, maar eigenlijk bedoeld zijn om een zinloze ruzie te beginnen.

#6 Het gevoel van eigenwaarde van mensen kan omhoog of omlaag gaan, afhankelijk van hoe hard ze proberen de perfecte selfie te maken of de meeste ‘likes’ te krijgen.

Je weet wat een “selfie” is, toch? Selfie was in 2013 het internationale woord van het jaar. Het betekent een foto van jezelf die je maakt en op social media plaatst.

Een van de beste dingen van online zijn, is dat je een sterk beeld van jezelf kunt maken. Aan de andere kant heeft de ‘selfie’-cultuur ertoe geleid dat meer mensen egocentrisch zijn.

Amy Gonzalez en Jeffrey Hancock, twee psychologen, onderzochten hoe in de spiegel kijken lijkt op het bekijken van iemands Facebook-profiel. Ze vroegen de helft van de mensen om zichzelf in de spiegel te bekijken en de andere helft om hun Facebook-pagina te bekijken.

Onderzoekers ontdekten dat mensen die naar zichzelf in de spiegel keken een lager zelfbeeld hadden dan degenen die naar hun Facebook-profiel keken.

Wat is het punt?

Gonzalez en Hancock zeiden dat de kracht van Facebook om het ego van een gebruiker te stimuleren voortkomt uit het feit dat een gebruiker zijn of haar profiel kan controleren of wijzigen. Een interessante wending: mensen die tijdens het experiment van profiel veranderden, zeiden dat ze zichzelf nog leuker vonden dan mensen die alleen maar naar hun profiel keken.

Jean Twenge en Keith Campbell, twee auteurs, denken dat internet mensen egocentrischer heeft gemaakt. Het is niet moeilijk om te zien waar ze vandaan komen, aangezien de meeste blogs niets anders lijken te zijn dan zelfpromotie, terwijl goede, nuttige inhoud bedolven wordt onder stapels zelfpromotie.

Hoewel het plaatsen van vleiende foto’s van jezelf of het krijgen van veel “vind-ik-leuks” van je vrienden je een beter gevoel over jezelf kan geven, kunnen diezelfde berichten en vind-ik-leuks ervoor zorgen dat je vrienden zich slechter voelen over zichzelf.

Alex Jordan, een psycholoog, ontdekte dat mensen vaak denken dat andere mensen gelukkiger zijn dan ze in werkelijkheid zijn, omdat we niet kunnen zien wat er achter gesloten deuren gebeurt. We vergelijken onszelf met anderen op basis van hoe ze eruit zien, wat ons gevoel van eigenwaarde schaadt. Dit is gemakkelijk te doen als we online naar glanzende, vrolijke foto’s van onze leeftijdsgenoten kijken.

Mensen delen geen verdrietige of saaie delen van hun leven online, alleen de beste delen. De concurrentie tussen beroemdheden is bijzonder hevig en ze besteden veel geld en tijd aan het promoten van een perfect, benijdenswaardig sociaal imago.

Als je urenlang naar deze overgeproduceerde, airbrush-foto’s kijkt, zul je je waarschijnlijk slecht voelen over je leven.

Samenvattend

Het belangrijkste punt:

Online commentaren zijn een fascinerende nieuwe manier voor mensen om met elkaar te praten. Opmerkingen kunnen zowel goede als slechte effecten hebben. Goede commentaren omvatten nuttige feedback en recensies van producten, terwijl slechte commentaren kunnen variëren van misleidende advertenties tot cyberpesten tot online narcisme. Online commentaren, hoe goed of slecht ook, zijn een psychologisch en sociaal fenomeen dat meer aandacht verdient.